ราชสีห์แห่งป่าหิมพานต์ที่มีรูปพรรณสัณฐานคล้ายนางโค กินหญ้าเป็นอาหาร ลักษณะเด่นของติณสีหะคือมีเท้าเป็นกีบแบบม้า

ราชสีห์ที่กินพืชเป็นอาหารเท่านั้น มีกายดำสนิท และใหญ่ราวโคหนุ่ม (คำว่า “กาฬ” แปลว่าดำ) ถึงแม้กาฬสีหะจะกินเฉพาะพืช แต่ก็ใช่ว่าจะมีกำลังวังชาด้อยไปกว่าราชสีห์ชนิดอื่น ราชสีห์ทุกชนิดมีเสียงคำรามอันทรงพลัง ในตำนานกล่าวว่าเพียงเสียงคำรามของราชสีห์ก็สามาารถทำให้สัตว์อื่นเจ็บได้

ราชสีห์แห่งป่าหิมพานต์ บัณฑุราชสีห์มีผิวกายสีเหลืองและเป็นสัตว์กินเนื้อ บัณฑุราชสีห์จัดได้ว่าเป็นสัตว์นักล่าขนาดใหญ่ สัตว์ที่ถูกล่ามีตั้งแต่สัตว์ประเภทกวาง ควาย ช้าง หรือแม้แต่มนุษย์ มี ร่างกายเหมือนสีใบไม้เหลืองและใหญ่เท่ากับวัวหนุ่ม

สัตว์ทรงพลัง กายเป็นสิงห์ มีขนขดเป็นวงก้นหอยสีขาว ริมฝีปาก ขนหาง และเล็บเป็นสีแดงดั่งผ้ารัตนกัมพล มีพละกำลังแรงกล้า เป็นนักล่าชั้นเยี่ยมและกินสัตว์ใหญ่น้อยเป็นอาหาร ในยามกลางคืนที่มืดสนิทจะมีแสงสง่างามเหมือนกับคนที่มีกำลังถือคบไฟแกว่งไปมา พลังพิเศษคือการคำรามที่ดังไกลไปถึง 3 โยชน์ สัตว์ที่ได้ยินเสียงจะตกใจจนสลบไป ส่วนวัตว์ที่ไม่สลบก็พากันหนีหัวซุกหัวซุน แม้แต่พวกช้างก็ยังเกรงกลัวขนาดว่าถูกผูกไว้ด้วยโซ่ก็แทบจะดึงโซ่ขาดเพราะมีอำนาจเหนือสัตว์ทั้งปวง สิ่งมีชีวิตที่จะทนเสียงของสิงห์เทพได้มีแค่ ม้าพลาหกตระกูล และผู้มีบุญระดับพระโพธิสัตว์และพระอรหันต์ รวมถึงไกรสรสิงหะด้วยกันเองดังนั้น ราชสีห์จึงเป็นสัญลักษณ์ของความมีพลังอำนาจ ความกตัญญู และการปกป้องภยันตรายต่างๆ

มีตัวเป็นม้า หางเป็นปลา พื้นกายสีขาว ครีบและหางมีสีแดงชาด อาศัยอยู่ในแม่น้ำหรือทะเลสาบ มีกำลังและฤทธิ์เดชมาก สามารถวิ่งไปบนใบบัวได้โดยที่ใบบัวไม่สั่นแม้แต่น้อย

ม้าวลาหก เป็นม้าโพธิสัตว์ ช่วยเหลือพ่อค้าให้รอดพ้นจากอันตรายจากการคุกคามของยักษ์ เป็นร่างจำแลงของพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร

อาศัยอยู่ปากแม่น้ำอัสสมุข ม้าอัสสาชาไนย เป็นราชพาหนะของพระราชา

มีกายเป็นม้า หน้าเป็นหงส์ แต่บางครั้งถูกสร้างมาให้มีปากเหมือนจระเข้ 1 ใน 4 ตระกูลม้า ที่พระพายเทวบุตรบันดาลให้เกิด ก่อนแรกนั้นเหาะได้ แต่ได้หลงไปกินหญ้าในสวนสวรรค์ พระอิศวรจึงมีเทวโองการว่าไม่สามารถเหาะได้อีกต่อไป

อัสดรเหราเป็นสัตว์ผสมระหว่างสัตว์ตระกูลม้าและเหรา เหราเป็นลูกของพญานาค และมีแม่คือมังกร เป็นสัตว์ครึ่งนาคครึ่งจระเข้ สามารถอยู่ได้ทั้งบนบกและในน้ำ

เทพผู้ครองสัตว์จัตตุบาทหรือสัตว์สี่เท้าทั้งมวล เดิมที โคอุสภราช เป็นเทพบุตรองค์หนึ่งชื่อ นนทิ เป็นเทพที่ดูแลบรรดาสัตว์ 4 ขาต่าง ๆ ที่เชิงเขาไกรลาส และมักเนรมิตรตนให้เป็นโคเผือกสีขาวเพื่อเป็นพาหนะของพระศิวะเมื่อเสด็จไปยังที่ต่างๆ เทพบุตรนนทิองค์นี้ ไม่ได้เป็นคู่เทพที่จะมาแปลงกายเป็นโค ให้พระศิวะได้เสด็จประทับเป็นพาหนะเท่านั้น แต่พระนนทิ ก็ยังเป็นหัวหน้าแห่งเทพบริวารทั้งหลายทั้งปวง ของเทพพระศิวะอีกด้วย

หนึ่งในตระกูลวัวมงคล มีกลิ่นกายหอมเหมือนลูกโตนดสุก กายสีเหลือง สันหลังสีนํ้าตาล เขาสีนํ้าตาลเข้ม ปลายเขามีสีทอง

โคกบิล หรือ จงกล โค กายสีแดงบริสุทธิ์ เขาโค้งเข้าหากัน มีตาสีฟ้า

โค กายสีเขียวอมฟ้า มีลายเป็นเกล็ดปลา โค กายสีทอง สันหลังมีสีเขียวอมฟ้า มีลายเป็นเกล็ดปลา

ตัวเป็นโค กายสีนวล มีปีกและหางคล้ายนก มีเขา

พญาช้างฉันทันต์ผู้มีงาคู่ยาวส่องประกายฉัพพรรณรังสีสวยงามยิ่ง พญาคชสารร่างกายสูงใหญ่เล็บเท้าแดง และมีงาคู่ยาวมีประกายฉัพพรรณรังสีสวยงามอาศัยอยู่ พญาช้างนี้นามว่า พญาฉัททันต์เป็นพญาช้างปกครองช้าง บริวารโขลงใหญ่

ช้างอุโบสถหัตถีมาจากพระนางสิริมหามายา พระมารดาของพระพุทธเจ้ามีพระสุบิน (ความฝัน) ว่า พระนางไปอยู่ในป่าหิมพานต์ แล้วมีช้างเผือกเชือกหนึ่งลงมาจากยอดเขาสูงนำดอกบัวมาถวาย ซึ่งมีความหมายว่าผู้มีบุญญาธิการเพียบพร้อมด้วยบารมีจุติมากำเนิดในครรภ์ของพระองค์ ช้างอุโบสถหัตถี เป็นหนึ่งในสัตว์ประจำทิศเหนือ มีร่างกายสีทองคำ

ตามพหัตถี เป็นสัตว์หิมพานต์ตระกูลช้าง ลักษณะภายนอกเป็นช้างที่มีกายสีดั่งทองแดง ขนหางคล้ายดอกบัวแดง ลักษณะสูงใหญ่ มีอานุภาพห้าวหาญในการศึก

กรินทร์ปักษา หรือช้างบินมีผิวกายที่ดำสนิท ส่วนปีกและหางเป็นอย่างนกและมีสีแดงชาด ปีกและหางช่วยให้กรินทร์ปักษาสามารถบินได้อย่างคล่องแคล่วและรวดเร็ว นอกจากส่วนปีกและหางแล้ว มีงาคู่หนึ่งเอาไว้ใช้ในการปกป้องตัว และหักกิ่งไม้หรือพืชผัก ส่วนงวงมีไว้หยิบจับสิ่งของ ดื่มน้ำ ดมกลิ่นและทำให้เกิดเสียงร้อง คาดว่ากรินทร์ปักษาเมื่อโตเต็มที่ จะมีช่วงตัวยาวประมาณ 3.3 เมตร (11 ฟุต) และหนักประมาณ 5.4 ตัน

วารีกุญชร มีรูปร่างเป็นช้างแต่มีเท้าเพียง 2 เท้าหน้า ลำตัวและหางเป็นปลาทั้งหมด หรือมีเท้าครบทั้ง 4 เท้า แต่มีหางเป็นปลา (วารีกุญชรที่มี 4 เท้า บางแห่งเรียกกุญชรวารี) อาศัยอยู่ในทะเลสีทันดร สามารถว่ายน้ำและดำน้ำได้ดี

เป็นอีกเผ่าพันธุ์หนึ่งในเขตหิมพานต์อาจอยู่กันเป็นบ้านเมือง มีกษัตริย์ปกครอง เป็นเพศชาย ร่างกายท่อนบนเป็นมนุษย์ ท่อนล่างเป็นนก มีปีกบินได้ มีรูปร่างหน้าตาสะสวยงดงาม เป็นบริวารของพระอิศวร ในเรื่องของอินเดีย กล่าวว่าพวกกินนรนั้น ถ้าได้คู่สู่สมเป็นสามีภรรยากันแล้วย่อมมีความรักใคร่ซื่อตรงต่อกันเสมอ

เป็นอีกเผ่าพันธุ์หนึ่งในเขตหิมพานต์อาจอยู่กันเป็นบ้านเมือง มีกษัตริย์ปกครอง เป็นเพศหญิง ร่างครึ่งบนเป็นมนุษย์และครึ่งล่างเป็นนก มีปีกบินได้ มีรูปร่างหน้าตาสะสวยงดงาม เป็นบริวารของพระอิศวร ตามความเชื่อเรื่องนางมโนห์ราในบทละครเก่าแก่ของไทย เมื่อนางจะถูกบูชายัญก็ร้องขอปีกหางมาสวมใส่ เพื่อรำถวายเทวดาเป็นครั้งสุดท้าย แต่เมื่อได้ปีกหางแล้วก็บินหนีกลับไปนครของนางที่ป่าหิมพานต์

เป็นพืชที่ออกผลเป็นหญิงสาว เมื่อผลสุกแล้ว จะกลายเป็นหญิงสาวงามอายุราว 16 ปี ที่ศีรษะจะมีขั้วติดอยู่ นิ้วมือทั้ง 5 ยาวเท่ากัน ส่งเสียงได้เหมือนมนุษย์จริงๆ มักกะลีผลที่ยังอ่อนอยู่จะมีลักษณะเหมือนคนนั่งคู่เข่า เมื่อโตขึ้นขาจะเหยียดออกก่อน เมื่อโตเต็มที่จึงเหยียดตัวเหมือนคนยืนตัวตรง และมีขนาดเท่าคนจริงๆ บรรดา ฤาษี กินนร วิทยาธร คนธรรพ์ ที่ยังมีตัณหาอยู่ จะมาออที่โคนต้น เพื่อรอผลสุกแย่งชิงกันเด็ดไปเป็นภรรยา ผู้ที่เหาะได้ก็เหาะขึ้นไปเก็บ ผู้ที่เหาะไม่ได้ก็ใช้ไม้สอยหรือปืนขึ้นไปเก็บ เมื่อเก็บมาแล้วก็จะนํากลับไปที่อยู่ของตน ทะนุถนอมอย่างดีมิให้ใครแย่งเอาไป ผู้ที่มัวเมาหลงใหลอยู่กับความงามของนารีผลจนเสื่อมอิทธิฤทธิ์ ซึ่งมักกะลีผลจะมีชีวิตอยู่ได้เพียง 7 วัน ก็จะเหี่ยวแห้งไป

มากด้วยพระบารมี มีจิตใจเยือกเย็นมีเมตตาธรรมสูง ไม่ชอบยุ่งเรื่องของผู้อื่น แต่ชอบช่วยเหลือเกื้อกูลสำหรับผู้ได้รับความเดือดร้อน โดยอาหารของฤษีจะเป็นทิพย์ คือมีข้าวมีถั่วงอกขึ้นมาเอง พรรณไม้ในป่ามีรสชาติอร่อยทุกอย่าง